Paweł Filipiak
nr 8390, 6 lat,
województwo: mazowieckie,
schorzenie: autyzm
województwo: mazowieckie,
schorzenie: autyzm
Gdy Pawełek miał rok zauważyliśmy, że coś niepokojącego zaczyna się dziać z jego emocjami. W Ośrodku Wczesnej Interwencji w Warszawie usłyszeliśmy, że ma autyzm.
Pawełek urodził się w terminie, ale z hipotrofią, czyli zbyt niską wagą urodzeniową. Mimo to rozwijał się prawidłowo do pierwszego roku życia. Później zauważyliśmy, że coś niepokojącego zaczyna się dziać z jego emocjami. Nie było gestu pokazywania paluszkiem, nie reagował na swoje imię. Zaczęliśmy szukać odpowiedzi. Konsultowaliśmy się u neurologopedy, pediatry, terapeuty w żłobku... Poszukiwania zaprowadziły nas do Ośrodka Wczesnej Interwencji w Warszawie. Tam usłyszeliśmy, że Pawełek ma autyzm. To było pierwsze dziecko w naszym bliskim otoczeniu z taką diagnozą. Mieliśmy ogromną motywację, tak zwane "wszystkie ręce na pokład", by zrobić wszystko, co się da i pomóc Pawełkowi. Trwamy w tym do dziś.
Intensywna praca wielu ludzi i samego Pawełka przynosi wiele sukcesów. Paweł poznał system obrazkowy, dzięki czemu lepiej komunikuje się z paniami z przedszkola i innymi terapeutami. Codzienne ćwiczenia rozwinęły jego mowę. Synek znacznie poszerzył zasób słów. Co prawda osoba z zewnątrz go nie zrozumie, ale dla nas ważne, że rozumiemy go my. Pawełek reaguje na swoje imię i jest w stanie zakomunikować swoje potrzeby. W dużej mierze samodzielnie je, choć dla nas 1,5 godziny na obiad to ciągle trochę za dużo :) . Pawełek jest zamknięty w sobie, więc największym sukcesem jest chęć do zabawy z innymi dziećmi. Podziwiamy jego zainteresowanie dinozaurami. Wielkie wrażenie zrobiła na nim wycieczka do JuraParku - nagroda za codzienny trud ćwiczenia.
Wszystko, co nasz synek wypracował, było możliwe dzięki terapii. Jest ona opłacana z naszych środków, a w dzisiejszych czasach to duże wyzwanie. Zebrane na subkoncie pieniądze będą przeznaczone na zajęcia z logopedą, neurologopedą i inne, wspierające rozwój Pawła. Nie możemy stać w miejscu. Nie możemy sobie pozwolić na czekanie w kolejkach, bo czas ucieka, a my chcemy iść do przodu. Bardzo dziękujemy za wsparcie starań o sprawność i samodzielność synka.
